Alle begin is moeilijk

Nou, ik had dus een heel erg uitgebreid reisverslag hier willen typen, maar toen was ik plotseling het hele ding kwijt na een half uur typen. Van mijn internettijd is nog maar een kwartiertje over, dus het wordt de korte versie helaas. De software van de waarbenjij blog laat behoorlijk te wensen over, of de terminals hier zijn niet zo lekker (ik kan ook al geen foto's van mijn telefoon afhalen via deze pc, dat gaat alleen via wifi naar Dropbox). Met geen mogelijkheid kan ik alle noemenswaardige dingen kwijt die in de afgelopen dagen zijn gebeurd en dat is super jammer maar helaas.

Goed, dinsdag vertrokken we met de hele groep van 10 man vanaf Schiphol, waar ik meteen al een beetje in de problemen kwam met mijn visum, omdat mijn naam te lang was voor de scanner van het paspoort. Toen moest er gebeld worden met de Australische immigratie om het te verifiëren, wat al de nodige stress opleverde.

De vlucht kwam in drie etappes: Schiphol -> Heathrow, Heathrow -> Singapore, Singapore -> Sydney. De eerste was nog niet zo erg, maar van de andere twee had ik wel een flinke jetlag overgehouden. 3 uur vertraging door de catering en een kapot lampje in een vliegtuigdeur maar goed.

In Sydney had ik het de eerste dagen echt even moeilijk met m'n draai te vinden. Alles was zo ontzettend nieuw en vreemd en ik had het gevoel niks in de hand te hebben, en geen idee waar dat ik moest beginnen of wat ik moest doen. Die dagen waren echt wel even moeilijk.

7 maart 's ochtends (lokale tijd) kwamen we aan. Vandaar werden we naar het hostel gebracht vlakbij het centraal station in Sydney. De tweede dag hadden we pas een introductiepraatje, dus de eerste dag konden we een beetje door de stad heen banjeren om het een beetje te ontdekken. Misschien wijd ik er later nog wel over uit, maar ik heb nu al een half uur bij moeten boeken en werk nog steeds tegen de klok.

8 maart was het introductiepraatje van de Work n Holiday. Dat praatje was ONMISBAAR. Er was zoveel informatie en er zijn zoveel dingen die geregeld moeten worden (en die zij al voor je hebben gedaan), dat ik denk dat als ik dat niet had gehad ik binnen een week weer thuis zou zijn geweest. Nu hebben ze gewoon alles een beetje uitgelegd en geven ze je alle support die je nodig hebt tijdens je verblijf. Het is gewoon ontzettend fijn om die mensen achter de hand te hebben. Zeker ook vanwege het vinden van een baan enzo. Maar dat komt later want morgen ga ik eerst op surfcamp!

---

Het afgelopen weekend was overigens echt belachelijk hectisch. Gisteren (zaterdag), liep de laatste overnachting uit het startpakket af , dus moestten we op zoek naar iets anders. End dat bleek een groter probleem dan we in hadden geschat. Geen van ons had namelijk rekening gehouden met het feit dat in Sydney het future music festival aan de gang was. En daardoor zat de stad ongelofelijk afgeladen vol. Alle hostels, hotels, b&b's en wat niet al zat allemaal compleet volgeboekt. En toens stonden we dus op straat. Aan ons de taak om een slaapplek te vinden in een overvolle stad. En dat was een wanhopige trektocht door de stad met volle backpack op de rug. We waren 's middags zo radeloos geworden dat we opties overwogen als een tentje kopen en daarin slapen (maar campings waren ook volgeboekt), bij mensen op de bank slapen, noem het maar op. Uiteindelijk moestten we echt de stad uit om iets te kunnen vinden. En gelukkig vonden we iets helemaal in Newcastle. Daar konden we nog een hotelletje boeken voor niet al te veel geld. Wel twee uur en drie kwartier met de trein maar vooruit, beter dan niets.

De treinreis was overigens prachtig en nog niet eens duur. Op sommige plekken wat het lanschap echt mooi om te zien: glooiende heuvels, meertjes, dorpjes die eruit zien als resorts.. Geweldige plekjes, maar volgens de locals is dit nog niks. De echt mooie plekjes moeten nog komen, maar als je het mooiste eerst ziet valt de rest relatief tegen, dus dat is niet erg :)

Maar goed, we kwamen dus aan in Newcastle en vonden het hotel redelijk probleemloos (een aardige jongen hielp ons het vinden). Het hotel zag er een beetje uit of het z'n beste tijd had gehad. Het was een beetje ouderwets en had een vrij merkwaardige indeling met een pub, gokhal, restaurant en hotel allemaal bij elkaar. Maar goed, de kamer was schoon, met allee voorzieningen (behalve wifi) inbegrepen. Wel kregen we het 's avonds voor elkaar om ons direct buiten te sluiten uit de kamer toen we allemaal gingen douchen en niemand zo slim was om de sleutel mee te nemen ("Ik dacht dat jij 'm had?!"). Kon ik vragen of ze ons a.u.b. konden bevrijden. Gelukkig was dat geen probleem, zolang we dat de volgende dag niet zouden doen, want dan waren ze verder dicht...

En je raadt het natuurlijk al: dat was dus precies wat we de volgende dag deden: onszelf buitensluiten. We hadden dat pas in de gaten toen we 's middags voor de deur stonden om onze spullen op te halen. En toen hadden we pas ècht een serieus probleem. Er was namelijk niemand meer aanwezig in het hele hotel aan personeel. De pub enzo was allemaal potdicht en niemand nam de telefoon op. Daar zaten we dan. Waarschijnlijk zou er de hele dag niemand zijn, dus zou het wachten zijn toet morgen. En dat konden we dus ECHT niet, want morgenvroeg gaan we op surfcamp en worden we om 8.30 uur opgehaald in Sydney. Paniek alom natuurlijk!

Gelukkig, gelukkig, gelukkig kwam er na een tijdje een mevrouw naar buiten (Sandra, zoals we later vernamen), waarvan we alle hulp kregen om ons uit deze penibele situatie te redden. Dankzij haar kwamen we erachter dat het Kent hotel verderop werd gerund door dezelfde eigenaar, en dat zij daar ons waarschijnlijk wel verder konden helpen. En ze was zo vriendelijk ons daarheen te rijden met haar auto. Daar aangekomen konden ze ons inderdaad helpen en enkele telefoontjes later was er iemand onderweg die ons uit de brand kwam helpen. Samen met Sandra hadden we nog een drankje gepakt in de tussentijd, wat ze ook wel leuk vond, want ze had deze dag toch niet veel om handen. De caretaker die ons kwam bevrijden uiteindelijk was niet zo blij, omdat we hem van de verjaardag van z'n zoontje moesten halen (een uur rijden voor 'm)... Maar goed, hij redde ons en zo werd het uiteindelijk toch nog een leuke middag, maar het was wel zeker even zweten. Voor vanavond zitten we qua hostel gelukkig goed. We hebben een van de beste hostels in het centrum geboekt voor 1 nacht en morgen dus surfcamp...

In ieder geval zijn we met z'n vieren (de groep viel gister ochtend uit elkaar in kleinere groepjes) een hele ervaring rijker en achteraf hebben we er alleen maar lol van.

Maar nu ben ik weg want de tijd is op! Tot later!